W.4. Triadische dialogiseren
Dialogiseren wordt vaak geromantiseerd als een leuk gesprek. "Mogen we dan helemaal niet in elkaars ogen kijken?" Natuurlijk wel, af en toe, om te tonen dat je present bent bij de andere en om af te stemmen. In de meeste professionele gesprekken is het de bedoeling dat de ander zijn zelfsturing behoudt. Door zelf weg te kijken en de ander te laten wegkijken, houd je hem niet gevangen in de sociale interactie. Je geeft ruimte voor introspectie en daarna kijk je elkaar terug aan om af te stemmen. Om voeling te krijgen met de diepe betekenis van triadisch samenwerken, klik op de link hier onder en bekijk uitleg van Michael Tomasello (tot minstens 15.40min). Ik vind dit fascinerend wetenschappelijk onderzoek. Het grappige is dat ik Tomasello pas recent ontdekt heb, terwijl ik het triadische al tien jaar als onderdeel zie van gesprekken. Maar nu dus: bewezen! Wat ik me nog steeds afvraag is waarom ooit professionals de gewoonte hebben aangenomen om face to face te werken, en erger nog, achter een tafel te zitten.
In de meeste situaties onder professionals gaat het over asymmetrische verhoudingen (verschillende sociale posities) en dat mag geen beletsel zijn om samen met de andere te co-creëren. De grootste uitdaging is dan ook het afwisselen van de rollen, zeker als je vanuit je positie meer verantwoordelijkheid draagt.
Deze wicked skill is vooral oefenen. Er is niet veel theorie nodig. Ik heb wel nog wat filmpjes van dans. Een gesprek is voor mij een dans van volgen en leiden. Als ik mensen zie spreken, zie ik de dans. Je doet een move en de ander volgt. De wijze waarop de andere volgt, bepaalt je volgende move. Daardoor is de andere evenveel aan het leiden. En diegene die formeel leidt, is een goede danser omdat hij goed kan volgen.
Tomasello met filmpjes van zijn onderzoekenEen co-creatieve dialoog opzetten terwijl je als professional een andere positie van verantwoordelijkheid inneemt, dat is een kunst.
- R.V.
Dans . Art performance op muziek van Nina Simone
Observatie. Een moeilijk gesprek tussen de 1% en de occupy
Vlaamse humor. Arnout, hoe luisteren?
Bohm, D. (1996). On dialogue. New York, Routledge.
Isaacs, W. (1999). Dialogue and the art of thinking together. New York, Currency.
Buber, M. (1923). Ik en Jij. Utrecht: Bijleveld.
Mijn inzichten
Dialoog komt er niet vanzelf, best om het expliciet af te spreken.
De opstelling van de context, stoelen, licht, ruimte, in de verte kunnen kijken, is 90% van het resultaat.
Rustig stilvallen in een gesprek is een belangrijk teken van kwalititeit, dan kan er iets tevoorschijn komen, doorbreek de stilte niet te vlug.
Er zijn mensen waar je niet mee kunt dialogiseren, ze willen alleen zichzelf horen en blijven bij hun mening.
Dialoog, open staan voor andere perspectieven, is de essentie van democratie.
Online kan het ook, je moet durven wegkijken.
Verdwijn niet in de dienstverlening, zorg dat je meespeelt en ook iets ontvangt.
In asymmetrische verhoudingen (en daar zit je als professional altijd in) gelijkwaardig kunnen zijn, vraagt dat je je mens-zijn inbrengt.