W.7. Situeren en schakelen tussen gelaagd sporen van voortgang
Jezelf en anderen situeren in tijd en ruimte is een zaak van bewustwording. Want sowieso is iedereen gesitueerd, ingebed in grotere gehelen van ruimte en tijd. Eerst dus die situering beseffen. Vervolgens is het de vraag of je je existentieel verbonden voelt met dat breder geheel of dat groter verhaal. Is het met andere woorden deel van je identiteit?
Voor de inhoudelijke invulling van wat die situering dan is, kan je interesse alle kanten opgaan. Je kunt bezig zijn met de systemen in de samenleving, iets wat sociologen en politici graag doen. Of je kunt bezig zijn met het mondiale en je met geo-politiek bezig houden. Of nog breder, de planeet, waar ecologen mee bezig zijn. Is de aarde voor jou Gaia, een intelligent zelforganisatorisch geheel en zo ja, welk rol heb je er dan in? De vraag is ook welke tijdsbreedte je in je bewustzijn meedraagt. Ben je vooral bezig met 3 jaar vooruit kijken in je eigen loopbaan? Heb je contact met je biografie en ben je vooral naar je eigen verleden aan het kijken? Hoort de familie afstamming (je lineage) daarbij? Ben je vooral met generaties bezig? Of met de Westerse beschaving? Ben je bezorgd waar het naar toe gaat met de samenleving of eerder met de mens als soort? Voel je je thuis in je buurt, in de natuur, in de stad? Waar is je thuis?
Je bewustzijn van je situering verdiepen en verbreden doe je door je te interesseren in grotere gehelen en daarin je gevoel te laten spreken. Anderen prikkelen om zich ook te situeren gaat via vraagstelling of via de ontmoeting met andere werelden.
Methodisch kun je het vorkmodel gebruiken als een modellen om een én én aanpak te tonen: door op verschillende sporen tegelijk voortgang te boeken, vermijd je de discussie. Teken eens wat vorken, van jezelf, je groep, je vakgebied, je organisatie.
De linken hieronder gaan over het wereldmodel 'verbonden zijn met grotere gehelen'. Eigenlijk moet ik ook eerst weten aan welk groter geheel je geïnteresseerd bent om vervolgens daarin te zoeken naar ontwiikkelingsverhalen en beelden van de systemen.
Je kent jezelf door kennen van de wereld die je alleen vanuit jezelf kennen.
- R.V.
Koestler, A. (1967). The ghost in the machine. London: Hutchinson.
Vandamme, R. (2022). Deep evolvement. Jouw rol als professional in de samenleving. Idegem: Coachingboeks
Thich Nhat Hanh over interbeing
Docu. Evolutietheorie: de homo sapiens is niet de enige slimmerik
Frans Timmermans: speech over de toekomst
Interview over autonomie, op basis van Spinoza
Docu. Getuigenis van 100 jarigen over hun spijt
RSA, getekend. Jeremy Rifkin over onze tijdsgeest
Docu. De aarde als geheel op foto (23 – 29 min: speech over de betekenis van de foto)
Inzichten
Zorgen voor het welzijn en de ontwikkeling van grotere gehelen wordt door velen ervaren als een morele opdracht.
De koppeling tussen je verbonden voelen met iets buiten jezelf en de vanzelfsprekende motivatie om er voor te zorgen, wordt niet bedacht als mensen nadenken 'hoe mensen motiveren om voor het groter geheel te zorgen?'
Zorgen voor een groter geheel is een genot en zingevend als dat groter geheel onderdeel is van je identiteit.
De grotere gehelen kunnen heel groot en complex zijn, maar ook heel klein: zorg dragen voor je onmiddellijke omgeving.
De grotere gehelen zijn soms zo impactvol dat het gezond is om je er van af te schermen.
Het vraagt grote mentale kracht om je zoveel lijden in de wereld aan te trekken.
Mensen zien vrijheid als autonomie, als voor 100% je eigen goesting kunnen doen.
Positieve vrijheid is de keuze om je vrijwillig te engageren tot iets.
Er is nog heel veel werk te doen bij professionals om hen te bekwamen deel te kunnen zijn aan transitie vraagstukken die hun werk nochtans in de kern aanbelangen.